۱۳۸۹ بهمن ۹, شنبه

way the british empir want to made a small afghanistan

way the british empir want to made a small afghanistan
the government of British for the first time 1612 established commerce company in India. They had interested to the Indian soil fertility, gold, silver, crops, whether, and others. Indian had trading with the Portuguese, in 1542,franc ,Dutch, Japan and British. On that period for removing the other company used by military force was best method. Which all those are drawed by British company. East India Company (also the East India Trading Company, English East India Company, and then the British East India Company) was an early English joint-stock company that was formed initially for pursuing trade with the East Indies, but that ended up trading with the Indian subcontinent and China. The oldest among several similarly formed European East India Companies, the Company was granted an English Royal Charter, under the name Governor and Company of Merchants of London Trading into the East Indies, by Elizabeth I on 31 December 1600. After a rival English company challenged its monopoly in the late 17th century, the two companies were merged in 1708 to form the United Company of Merchants of England Trading to the East Indies, commonly styled the Honourable East India Company, and abbreviated, HEIC; the Company was colloquially referred to as John Company, and in India as Company Bahadur (Hindustani bahādur, "brave"). The East India Company traded mainly in cotton, silk, indigo dye, saltpetre, tea, and opium. However, it also came to rule large swathes of India, exercising military power and assuming administrative functions, to the exclusion, gradually, of its commercial pursuits. Company rule in India, which effectively began in 1757 after the Battle of Plassey, lasted until 1858, when, following the events of the Indian Rebellion of 1857, and under the Government of India Act 1858, the British Crown assumed direct administration of India in the new British Raj. The Company itself was finally dissolved on 1 January 1874, as a result of the East India Stock Dividend Redemption Act. The Company long held a privileged position in relation to the English, and later the British, government. As a result, it was frequently granted special rights and privileges, including trade monopolies and exemptions. These caused resentment among its competitors, who saw unfair advantage in the Company's position. Despite this resentment, the Company remained a powerful force for over 200 years Mahmud of Ghazni (Persian: محمود غزنوی Mahmud of Ghazna (November 2, 971 - April 30, 1030 was a king of Afghanistan. he started attract to Indian 1001 .he attack many time to Indian until 1023 .the area witch occupied by Mahmud become Muslim by force. After empire Mahmud all the Ghaznawi kings extend Islam religious to the many place of Indian. After King Mahmud all the afghan king defense from all Muslim area witch located in India. Most place of Indian which not accepted Islam they satisfied to pay each year tribute to afghan government. On that period Islamic country was very strong in Asia. Naturally Indian people was not strong because 1n 1600 century using of sword was usual . Central Asia and Arabic country was famous to using of sword. The Indian people were tiered from Muslim regime in Indian. the Mughal Empire spanned almost 750,000,000 acres (3,000,000 km2), about 9/10 the size of modern India. Mughal kings taking 50 % tax from former spicial emperor, Shah Jahan, raised taxes to fifty percent of a farmer's crops, while he sat upon his throne amid a display of great wealth, impressing visitors from abroad. . It was to difficult to the formers. Therefore most Indian leader not want living under the Islamic Kong. They want living independent. Also besides Muslim there were others nationality lived in Indian. There was many problem and variation between them. It is mean Indian divided politically it was not strong enough to prevent or discourage an invasion from the northwest. The Indian company used from those aspects was best way to occupied Indian. Indian Hindu and other had fight many time with the Muslim empire .but it was too difficult to be succeed on Muslim empire ,because if the Indian muslim empire become week they asking help from Afghanistan .Each Muslim Kong OF india have solder from afghan. many time Indian was under afghan domination or some time north Indian and Afghanistan was one country. Ahmad Shah Durrani as the first Emir of Afghanistan in October 1747. Ahmad shah attack to Indian many time but not to the area Mughal Kong .he attack for to extended the Muslim area. Ahamad sha sons timur sha He married the daughter of the Mughal emperor Muhammad Shah. Leaving his second son Timur Shah (who was wed to the daughter of (Alamgir II) to safeguard his interests, it means Ahamad sha want islam . on that period England find a good chance to comm. on the stage. The Mughal power in northern India had been declining since the reign of Aurangzeb, who died in 1707; the Marathas, who already controlled much of western and central India from their capital at Pune, were straining to expand their area of control. After Ahmad Shah sacked the Mughal capital and withdrew with the booty he coveted, the Marathas filled the power void; in 1758, within a year of Ahmad Shah's return to Kandahar, the Marathas secured possession of the Punjab, and succeeded in ousting his son Timur Shah and his court from India. England helped Marathas government against Ahamad sha ,because there was to power in India Ahamad sha and Marathas. If Marathas failed there is som place of India belong to British because Marathas was the big power in Indian. Marthas government give promise to British if they are become successful gives some area to British company.
After Maratha England used from Indian popal against afghan government but it was difficult to coming up. In Indian capital Delhi was an empire .the empires was Muslim .any time which empire find a difficulty .He asked help from afghan government. Special after 1947 the empire of afghan fund mach more difficulty .but this difficulty was god chanc for britsh.the british until 1800 wich sha zaman was a king in Afghanistan not opposite of afghan government it is mean not have chanc to atact the authority of afghan. ZAMAN SHAH. The fifth son of Timor ruled the Durrani Empire with the help of the chief of the Afghan tribe of Barakzay. His attempt to invade India alarmed the British, who induced the Iranian Qajar ruler Fatteh Ali Shah to support Zaman Shah's brother Mahmud in his struggle for power. With British help Mahmud advanced on Kabul, captured and blinded his brother, and assumed power. Mahmud Shah Durrani was the ruler of the Durrani Empire between 1801 and 1803, again between 1809 and 1818. He was the son of Timur Shah Durrani and Grand son of Dur-e-Durran Aaleh Hazrat Ghazi King Ahmad Shah Abdali Sadozai Durrani. King Mahmud Shah Durrani was half-brother of his predecessor, Zaman Shah. On July 25, 1801, Zaman Shah was deposed, and Mahmud Shah ascended to ruler ship. He then had a chequered career; he was deposed in 1803, restored in 1809, and finally deposed again in 1818. His son Shahzada Kamran Durrani saddozai was always in trouble with Amir Fatted Khan Barakzai brother of Dost Muhammad Khan.after assassination of Fateh Khan Barakzai the fall of Saddozai dynasty (Sadozai Durrani Empires ) was begun. King Mahmud Shah Durrani died in 1829. Between his two stnts, the country was ruled by Shoja Shah, another of his half-brothers. The empire of durani area was fatteh khan (Pakistan), Mawarannahr (Uzbekistan, Turkmenistan, Tajikistan or takharistan), and part of Iran. Shah Mohammad was there biggest son of Timor shah, shah zaman was the fifth son of him. Under the afghan culture low shah Mahmud must become king of Afghanistan .but shah zaman with the help of sardar payenda khan chef of barakzay become king .Afghanistan funded two Kong shah Mahmud in Heart and shah zaman in Kabul. This opposition cased the other like Ranjit sing in Punjab, Qajar in Iran raised to power .and the afghan empire destroyed by 5 brothers. The British attack to every place of Indian and occupied almost all Indian Ranjit was a big wall for afghan government to help Indian government. When England keep eye to the brothers .helped Ranjit sing in Punjab Qajar in west Afghanistan to fight against afghan government. The British attack to very wear of India there is not barrier was face to England. To time afghan government had ready to attack to England .when the army was near Peshawar the qajar attack to heart and they are coming near to Qandahar. The afghan army back to hearat Ranjit Singh's early conquests were minor and forgettable when he was a young misldar (baron) but by the end of his reign he had conquered vast tracts of territory, and in 1799, he even captured Lahore, (which is now located in Pakistan). After the capture of Lahore, he rapidly annexed the rest of the Punjab. The war rose to a climax at the battle of Multan. Thereafter he was the undisputed ruler of Punjab, the Land of the Five Rivers. To secure his empire, he defeated the Pashtun militias and tribes of the tribal areas of Afghanistan. The Muslim Mughals, at this time, had already lost their empire due to their internal fightings, thus causing famous Rajput revolt, the reestablishment of the Maharana of Mewar and the rising power of the Marathas during the 1700s. In the year 1819, Ranjit Singh s
uccessfully annexed Kashmir. Ranjit Singh lead the Sikh army and invaded Sewad (the Peshawar area) in 1818 wresting it from Afghanistan and making it a part of The Sikh Kingdom of Punjab. In 1820 he annexed Hazara. In 1823, he defeated a large Afghan army at Nowshera, on the banks of the Kabul River.the Afghan army returned to defense against Ranjit Singh, Qajar occupied sestan and khorasan it was too difficult to afghan army every time they are walking and running 1500 km in short time. The last afghan armies become from internal fighting and to strong rival which supported by England. England putted Afghanistan between to enemy until occupied almost all Indian from the mughul empir.

رئیس جمهور افغنستان درصحنه سیاسی با کلاه قراقلی حامد کرزی

       رئیس جمهور افغنستان درصحنه سیاسی با کلاه قراقلی
رئس جمهور افغنستان درصحنه سیاسی با کلاه قراقلی حامد کرزی 
قره قل نام نسل گوسفندی است که داری پوست مرغوب می‌باشد. موهای پوست این گوسفند بشکل حلقه حلقه می‌باشد. گوسفندقره قل در هوای خشک ودشتهای کم اب توافق داشته درشرایط گرمهای ۴۵ درجه سانتی گراد درتابستان و منفی۳۰-درجه در زمستان مقاومت دارد. از قرن ۱۴۰۰ قبل میلادبه اینسو این حیوان شناخت گردیده‌است. در زبان ازبیکی قره به معنی سیاه وقل جوی را می‌گویند. درولایت سرخان دریااز بکستان شهرک است بنام قره قل [سیاه جوی ]نامیده می‌شود. در داخل شهر جوی بزرگ مملو از لوش ولای سیاه درجریان است. به همین لحاظ این شهر را بنام قره قل یا سیاه جوی می‌نامند. چوچه این حیوان بالاثر تغیرات جنتیکی در شهرک قره قل [قره کل] بدنیا آمده‌است. بعداًبطرف سائر کشور‌های آسیای مرکزی افغانستان ایران کشانیده شده‌است. این حیوان درهمین مناطق توافق نموده‌است. تربیه قره قل دریک کشور افریقائی بنام نامیبیا نیز صورت می‌گیرد. در قرن ۲۰ توسط جرمنها غرض تربیه انتقال شده‌است. از پوست این حیوان کلاه پوستین پوستینچه بالا پوش ساخته می‌شود. افغانستان پس از پسته بزرگترین منبع صادرات این پوست می‌باشد. درحدود۵۰-۱۶ میلون دالرارزین مدرک عوایدبدست میاًورد. زیاده خریداران این پوست انگلیس، دانمارک وفنلند و چین می‌باشد. ازپوست فره قل ۶ شکل کلاه ساخته می‌شود. که هرکدام ان نمایندگی ازفرهنگ همان ملت می‌نماید.
  • ۱. استراخانی:در روسیه اذربایجان ایران ترکیه بشکل مدور قاق وبلندساخته می‌شود. که قات نمی‌شود. ازین کلاه قطعات نظامی نیز استفاده می‌نمود. روسها این کلا را [کره کل پهپاخ] می‌نامند.
  • ۲. کلا تقری:درشمال افغانستان وتمامی کشور‌های اًسییای میانه در بین ملیت ترکمن ازبک و تاجیک معمول
است. این کلا بشکل گیرد قدکوتاه ساخته می‌شود. که بنام کلا بزکشی تیز یاد می‌شود.
  • ۳. کلاه قره قلی:این کلاه قات می‌شود. زیاده در افغانستان مروج است. سالها قبلا کارکنان دولت کلاه قره قلی و عوام لنگی می‌پوشیدن. فعلا صرف در میان عوام وجود دارد. درمرکز شهر کابل بازار است مملو ازچندین دکان که صرف دوختن کلاه وبالاپوش قره قل را مینایند. بنام کلاه دوزان یاد می‌شود. در زمان طالبان پوشیدن این کلاه ممنوع قرار داده شده بود. باید همه لنگی می‌پوشیدن. بدین منظور صارات کم داشت. این نوع کلاه را فعلا حامدکرزی رئیس جمهورافغانستان استفاده می‌نماید.
  • ۴. قرغزی: این کلاه بشکل مخروطی ساخته می‌شود. درساختن این کلاه نیمه پوست قره قل کار می‌شود.
  • ۵. نیم دایره(). در میان مردم روس استفاده دارد. مانندکلاه برژنف. این کلاه قات می‌شود.
  • ۶. شپو قرقل. دراروپا بشکل کلا شپوزنانه ساخته می‌شود. 
گوسفند قره قل
لیوند برژنف با کلاه قراقلی درصحنه سیاسی
فهرست مندرجات

۵ جستارهای درونی
۱ آش دادن پوست
مرحله سخت و دشواراین پوست آش کاری است. پس ازاینکه بره نوزادتولدشد. بسرعت اورا کشته وپوست انرا جدامی‌کنند. دلیل ان اینست که حلقهای موی بره بالا نرود. هرقدر موی یا پشم چسپیده وباز نا شده باشد به همان اندازه قیمت می‌باشد. دربسیاری موارد قبل از تولد مادر اورا قصابی نموده وبره انر در بطن مادر از بین می‌برند تا جنسیت بهتر را بدست آرند. سپس هر پوست را نمک یا شوره زده به مدت یک روز سربسر می‌مانند تا تارهای پشم خوب بخوابت. روز فردا پوستها را در افتاب می‌گزارندتا خشک شود. سپس مرحله آش کاری آغاز می‌شود. طوریست که پوست رابرای مدت ۱۸تا ۲۰ روزنمک و اب جو زده در میان پوست گاو میپوشانند. درین مرحله پوست باید مرطوب نگه داشته شود. واب جو را بخاطرنرم نگهداشتن پوست می‌پاشند تا پس از خشک شدن پوست نرم باقی بماند. سپس مرحله خرخره وتک تک شروع می‌شود. طوریست پوست را از میان پوست گاو بیرون کشیده تراش کاری ومی‌شویند و در آفتاب خشک میکنند. سپس پوست را می‌تکنانند. یعنی با چوپ خورد پوست را می‌کوبند. مقصد از تکاندن بیرون کشیدن پشم‌های جداشده در روی پوست ونرم کردن پوست می‌باشد. سپس قسمت‌های ناقص قیچی می‌شود. پس از قیچی مرحله سورت بندی اغاز می‌شود. درین مرحله شخص خیلی متجرب پوستها را مطابق نورم بین المللی سورت بندی نموده در کارتن‌ها غرض صادرآماده می‌شود.
۲ کمیت وکفیت پوست قره قل درچه‌است.
حلقه‌های مو یا پشم پرگل نازک محکم حلقوی وچسپده با پوست . رنگ سیاه وکبوت پوست قره قل قیمت زیاده دارد نسبت به رنگ اشتری و خاکستری. یعنی رنگ سیاه درجه اول رنگ کبوت درجه دوم رنگ خاکستری درجه سوم واشتری درجه چهارم قیمت دارد. ولی هرکدام ازین رنگها ازخود جنسیت‌های مختلف داردکه تغیر درسورت نیز وارد می‌کند. معمولا بره که در بطن مادر اند. پوست خوب دارند. خوبترین وقیمت ترین پوست را بنام[ سور] می‌نامند که پشم همواردر روی پوست دارد. که در هر ۱۰۰۰بره یک بره ان پوست سور میداشته باشد. مردم شمال افغانستان پوست قره قل را [تقر] می‌گویند. پوست را که مرغوب نباشد. برای خودکلاه گیرد می‌سازندکه بنام کلاه ثقری یاد می‌گردد. که مردم جنوب افغانستان انرا کلاه بزکشان می‌گویند. در افغانستان شرکتهای زیاد صادر کننده پوست وجود دارد. در چوکات شورای وزیران ریاست قره قل اداره کننده صادرات پوست می‌باشد. در سال ۲۰۰۶ افغانستان توانسته‌است بتعدادیک میلون پوست قره قل را صادرکندو از ان ۵۰ میلون دالر عواید بدست آورد.
۳ منبع
کتاب شناسنامه افغانستان نوشته بصیر احمد دولت آبادی درموردتربیه وپوست قره قل صفحات ۱۰۶-۱۱۰ سال چاپ ۲۰۰۳.
  • ویکی پیدیا انگلیسی
  • 1.گوسفند قره قل karakul sheep
  • 2.کلاه قره قلی karakul hat
  • کلاه بزکشی Buzkashi hat [File:Buzkashi Game.jpg]
  • اعلامیه سازمان حقوق بشر در امریکا در مورد گوسفند قره قل و قتل ان PDF http://w
  • ۴ پیوند به بیرون
۵ جستارهای درونی


۱۳۸۹ بهمن ۳, یکشنبه

TECNO TITANIC

سیرموسیقی در افغانستان

سیرموسیقی در افغانستان

posted Oct 20, 2009 6:47 AM by karim popal   [ updated Jan 17, 2011 11:44 PM ]


موسیقی افغانستان نقطه عطف زیبایی‌های تنوع قومی و زبانی در افغانستان است و فارسی، پشتو و ترکی‌ زبان‌های اصلی متن ترانه‌ها را تشکیل می‌دهند. در این کشور سبک‌ها و شیوه‌های گوناگون موسیقی، از غزل فارسی گرفته تا راگ هندی رواج دارد. گام‌های موسیقی عمدتا دیاتونیک (بدون میکروتون) بوده و تا همین اواخر چندصدایی و هارمونی به شکل غربی آن در موسیقی افغانستان تاثیر چندانی نداشت.
موسیقی افغانستان تا حد زیادی بصورت ترانه است، با اینحال رپرتوار قابل توجهی از موسیقی بدون کلام نیز وجود دارد. شعر جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ موسیقی این کشور دارد. میراث شعر فارسی، که مشترکات فراوانی نیز با ایران دارد، اهمیت بسیاری در بین مردم داشته و همچنین شعر پشتو نیز دارای ریشه‌های تاریخی است. متن ترانه‌ها متشکل از موضوعات معدودی است. آهنگ‌های عاشقانه با تِم‌هایی از عشق نافرجام و اشارۀ مکرر به داستان لیلی و مجنون، بیشتر موضوعات ترانه‌ها را تشکیل می‌دهند و به وقایع جاری و تجربۀ شخصی کمتر پرداخته می‌شود.
موسیقی افغانستان در سبک‌ها و شیوه‌های گوناگون، هنرمندانی را پرورانده که شهرت بعضی از آنان از حدود مرزهای این کشور نیز فراتر رفته‌است. از دههٔ شصت هجری خورشیدی، افغانستان درگیر خشونت‌های داخلی بوده‌است. از این رو علی‌رغم میراث غنی موسیقی در این کشور، موسیقی سرکوب شده و ضبط برای خارجی‌ها به حداقل رسیده‌است. با اینکه شهر کابل مرکز فرهنگی افغانستان است در عرصهٔ موسیقی، هرات جایگاه ویژه‌ای دارد، چرا که وطن موسیقی سنتی افغانستان است و نسبت به سایر ولایت‌های افغانستان موسیقی‌اش به موسیقی ایرانی نزدیک‌تر است.
۱. تاریخچه موسیقی افغانستان
موسیقی در افغانستان در دوره آریایی‌ها، سروده‌های ویدی ریگ‌ودا و سروده‌های گاتاهای اوستا در کوهپایه‌های هندوکش در دورۀ هخامنشیان رونق خوبی داشت. این موسیقی بشکل کورس و دسته‌جمعی با ریتم ذکر می‌گردید. پس از ورود عرب‌ها در خاک افغانستان موسیقی تنها در قریه‌ها بشکل تک خوانی نیمه‌جان باقی مانده بود. در دوره سامانیان، گورکانیان، تیمورشاه (درانی) موسیقی در دربار رواج پیدا کرد.
در سدۀ نوزدهم میلادی، بر اثر کشمکش‌های داخلی و جنگ‌های خارجی با بریتانیا، شرایط برای رشد و پرورش هنر موسیقی فراهم نبوده است. این هنر در محافل رسمی افغانستان چندان خریداری نداشته و هنرمندان آن که یکی از اقشار پایین‌دست جامعه به شمار می‌آمده‌اند، در همان حال و هوای موسیقی خراسانی سیر می‌کرده‌اند.
در سال ۱۲۵۸ شمسی (۱۸۷۹ میلادی)، در دورۀ امیر شیرعلی‌خان برای اولین بار یک گروه از موسیقی‌دانان هندی به افغانستان آمدند و امیر شیرعلی‌خان به آنها در حوالی خواجه خوردک یعنی خرابات مسکن اعمار کرد. هرچند این هنرمندان برای هنرنمایی در دربار شاه دعوت شده و در اوایل نیز فقط به همین کار میپرداختند، هنر آنان کم کم به دیگر سطوح جامعه نیز تسری یافت و بدین ترتیب، به مرور زمان مقبولیتی عام در افغانستان پیدا کرد. موج موسیقی هندی که بدین ترتیب وارد افغانستان شده بود، تاثیر عمیقی بر موسیقی نیمه‌جان موجود وارد کرد و ضمن ایجاد تحول در آن، زمینه را برای رشد این هنر مساعد ساخت. از آن سوی نیز این نسل هنرمندان هندی به زودی به كشور افغانستان تعلق خاطر یافتند. و فرزندان آنان به هنرمندان ملی كشور مبدل گردیدند و برای پیشرفت هنر موسیقی در این كشور اهتمام به خرج دادند. یكی از خدمات اين استادان، تنظیم دوبارۀ بعضی از آهنگهای محلی افغانستان بود در قالب دسـتگاههای موسیقی هندی كه بدین ترتیـب، این آهنگ‌ها از معرض زوال و نابودی نجات یافته و وارد محافل موسیقی رسمی کشور شد. خـدمت دیگــر این هنرمندان بـه مـوسیقی افغانستان، آموزش اين هنر به جوانان، نوجوانان و حتی کودکان مدارس این کشور بود و این امر، در ترویج موسیقی با اصول علمی در آيین کشور بسیار موثر واقع شد. یکی از هـنرمندان بزرگ خراباتی كه توانست بدین ترتیب هنر موسیقی را از محدودۀ ‌خرابات بیرون برد و به مراکز آموزشی این كشور بکشاند، استاد غلام‌حسین بود. اولین استاد افغان بنام استاد قربانعلی نام داشت که استاد و مربی استاد قاسم و پدر استاد محمدنبی مشهور به (استاد نتو) بود.
در دوره شاه امان‌الله (۱۹۱۹-۱۹۲۹) موسیقی انکشاف بیشتری یافت و در کنار نظام آموزشی خرابات، نهادهای آموشی علمی و اکادمیک نیز ایجاد شد که در آنها نوازندگی سازهای غربی آموزش داده می‌شد. دولت برای مدت کوتاه در مکاتب کورس‌های موسیقی را تدریس می‌نمود. یکی از کسانی که در این مسیر خدمات شایانی به موسیقی افغانستان انجام داد، استاد فرخ افندی بود که از ترکیه به افغانستان دعوت شده بود. استاد قاسم، استاد غلامحسین، استاد نبی‌گُل و استاد محمدحسین سرآهنگ از استادان مشهور وقت بود.
پس از دهۀ ۱۳۵۰ موسیقی در اجتماع افغانستان جایگاه خوبی را پیدا نموده بود. پس از تحولات در افغانستان موسیقی در شهر کابل بشکل عالی آن انکشاف نمود. در آن زمان گروه‌های هنری انسامبل هنری زنان کورس‌های موسیقی رایگان مکتب موسیقی فاکولته هنرهای زیبا وغیره تاسیس شد. ولی در مجموع در تمام افغانستان، جنگ سدی برای موسیقی گشت. در دوره طالبان موسیقی حرام دانسته شده و ازبین رفت. پس از ۲۰۰۲ دولت کوشش دارد که موسیقی را دو باره مانند سابق احیا کند و فعالیت موفقانه پیش می‌رود.
۲ سبک‌های موسیقی در افغانستان
موسیقی افغانستان چند سبک متفاوت دارد:
۲.۱ موسیقی محلی و سنتی (فلکلوریک)
عبارت از موسیقی محلی یا کلیوالی افغانستان می‌باشد. موسیقی آن عده محلات و سمتهایی که شهرت دارند عبارتند از سبک بدخشی، خراباتی، لوگری، قطغنی، هزارگی، داستان سمت مشرقی، سبک غرنی مردم پکتیا، کلیوالی ملیت پشتون، ترکمنی، هراتی، قرصک پنجشیر، و هارمونیک یا چند آواز کشین مردم نورستان می‌باشد. از هنرمندان معروف محلی‌خوان می‌توان گل‌زمان (در سبک پکتیایی)، صفدر توکلی (در سبک هزارگی)، بیلتون (در سبک لوگری) و ناوک هروی(در سبک هراتی) را نام برد.
مسلما با رواج موسیقی هندی و سپس غربی در سدۀ اخیر بر موسیقی محلی افغانستان نیز تاثیرهایی گذاشت. البته این سبک‌های جدید که از رادیوی افغانستان (یگانه وسیلۀ ارتباط جمعی در آن سال‌ها) را در اختیار داشتند موسیقی محلی را در انزوا قرار دادند. ولی در مواردی نیز این هنرمندان توانستند بعضی از آهنگ‌های محلی را که رو به فراموشی می‌رفتند در قالب جدید بازسازی کنند و در ارکسترهای امروزین به اجرا درآورند. آهنگ‌های معروف «آستا برو» و «نازی جان» از این دسته است که توسط استاد قاسم بازسازی و بازخوانی شده‌اند. از آن پس نیز استاد محمدحسین سرآهنگ در اجرای قطعات شمالی و استاد عبدالوهاب مددی در اجرای قطعاتی از موسیقی محلی هرات و صادق فطرت «ناشناس» در اجرای بعضی از قطعات پشتو گام‌هایی در این مسیر برداشته‌اند. این روش حتی توسط نسل جوانتری همچون فرهاد دریا و داوود سرخوش نیز پی گرفته شده‌است که اینان گاه آهنگ‌های محلی را با سازهای غربی اجرا کرده‌اند.
۲.۲ موسیقی مذهبی
این موسیقی پس از ارشاد دین اسلام توسط نعت خوانان و شاعران سبک صوفیه و قوالی خوانان بمیان آمده و فعلاً بمدارج عالی خود رسیده است. موضوع این سبک توصیف خداوند و پیغمبر اسلام و یاران دوره محمد می‌باشد. شعرهای این سبک بعضا تا ده ساعت طول می‌کشد. معمولا در پهلوی سرود خوان ۳ تا ۱۰ نفر مکررین و همکاران نیز سرودخوان را یاری می‌کنند. این موسیقی دارای طرزهای چشتی، روضه‌ای، نوائی و غیره‌اند.
۲.۳ موسیقی پاپ افغانستان
عبارت از سبک جدید است که شنوندگان زیاد دارد. این سبک پس از تاسیس رادیو افغانستان در سال ۱۹۲۱ بمیان آمده‌است. این موسیقی پس از وارد شدن انواع آلات غربی بخصوص پس از سال ۱۹۴۰ رونق خوبی را پیدا نمود. در رادیو تلویزیون افغانستان این گونه آواز خوانان را آماتور (غیر حرفه‌ای) واین سبک را آماتوری می‌نامیدند. مشهورترین آوازخوانان پاپ شادروان احمد ظاهر، احمد ولی، ظاهر هویدا، استاد زلاند، صادق فطرت (با نام مستعاری «ناشناس»)، بانو مهوش، بانو پرستو، بانو قمرگل، بانو ژیلا، بانو نغمه، رحیم مهریار، جواد غازیار، استاد زاخیل، استاد مددی، شادکام، فرهاد دریا، احسان امان و غیره می‌باشد. اولین زن خوانندۀ پاپ بانو میرمن پروین و دومین آن بانو آزاده می‌باشد.
۲.۴ موسیقی هیپ‌هاپ افغانستان
عبارتند از موسیقی مدرن با وسایل مدرن میباشد. کمپوز و شعرهای این نوع موزیک افغانی بوده و بعضا مخلوط هم می‌باشد. در تکامل این هنر افغان‌هایی که در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند نقش عمده داشته‌اند. مشهورترین آوازخوانان این سبک بانو مژده، بانو غزال، ولی، جاوید شریف، رامین شریف، تیمور جلالی، شفیق مرید، دل‌آغا سرور، نظیر خارا، فواد ساغر، فردین فریاد، حبیب قادری، فرهاد دریا ، تواب آرش و غیره می‌باشند.
۲.۵ موسیقی کلاسیک
این موسیقی بشکل غزل فارسی ترانه و راگ هندی (نر) یا راگنی (ماده) خوانده می‌شود. مشهورترین آوازخوانان موسیقی کلاسیک افغانستان شادروان استاد محمدحسین سرآهنگ، استاد قاسم، استاد اَوَلمیر، استاد رحیم‌بخش و استاد مهوش که در بین افغان‌ها بسیار محبوب هستند.
در موسیقی شرقی چندین صد مقام وجود دارد. هر مقام از خود یک یا چند راگ و راگنی دارد. بعضی ازین راگها کدام شعر پرمفهوم ندارند ولی در یک راک تمام آوازها و صداهایی که خواننده ادا می‌کند خیلی منظم و دلپزیر می‌باشد. پرزه‌هایی که خواننده می‌خواند در سایر کمپوزها کلید شمرده می‌شود.
  • مقام: در غرب بنام مِلودی (melody) یاد می‌شود، یعنی از دوازده پردۀ طبیعی پیانو یا هارمونیه ۵ یا بیشتر از پرده‌ها آواز منظم و زیبا را می‌کشد. مثلا مقام پاری Sa-Ni-Dha-Pa-Ma-Ga-Re-Sa همه نر است، یعنی از Sa تا Sa پرده سفید.
  • سَبتَک (Saptak): مجموعه‌ای از دوازده صوت است. از سای (do) بم تا سای (do) زیلتر در هارمونیه ۳ سبتک وجود دارد ولی در پیانو ۶-۷ سبتک وجود دارد.
  • اروی: نواختن از طرف بم بطرف زیل
  • امروئی: نواختن از طرف زیل بطرف صوت بم یا آواز غور
  • راگ] (Raga): عبارت از کلید اشکال صوت‌ها در یک مقام‌اند. راگ‌های معمول عبارتند از پاری، بهلاول، بهرمی، سرنگ و گنداره.
  • پُرزه: عبارتند از نوازش در میان یک کمپوز و یا راگ می‌باشد.
  • تال (Tala): تال طبله را که موافق و موازی با آهنگ باشد. در افغانستان تال‌هایی که زیاد قابل استفاده است عبارتند از تین تال ۱۶، ماتره گیده ۵، ماتره دادره ۷، ماتره چپ تال و یکتاله می‌باشد.
  • ماتره (metre): هر ضربۀ تال را یک ماتره می‌گویند.
  • تیور (tivra): در گرامر موسیقی هندوستان مروج است که سُرهای (Swara) پنچم Pa یا Sol، و اول Sa یا Do را فاقد نیم سُری می‌دانند یا به اصطلاح فاقد نیم سُری‌اند. به این اساس از جمله دوازده سُر در یک سپتک یا octave، پنج سُر (تیور/tivra) یا ثقیل و پنج سُر دیگر (کومل/komal) یا خفیف و دو سُر یا نُت مستقل‌اند. در حالیکه در موسیقی غرب اینطور نیست.
  • سُر (Swara): منظم خواندن را که دلچسپ باشد «سُر» می‌گویند.
  • لهی: آوازخوان که با تال طبله یا درام منظم و مساوی بخواند دارای لهی‌اند.
۳ آلات موسیقی افغانستان
رباب ساز ملی افغانستان است و از سازهای زهی، با دسته ٔکوتاه که با دست یا کمانه نواخته می‌شود. سازهای زِهی با دستۀ بلند همچون تنبور، دوتار و دمبوره و همچنین سازهای زهی با دستۀ خمیده همچون سَرِنده و غیچک رایج هستند. تنبور و دوتار ۱۴-سیمِ هراتی تنها سازهایی هستند که منحصر به افغانستان می‌باشند. سازهای اصیل افغانستان عبارتند از
·         تنبور
شادروان استاد محمدعمر و شادروان استاد رحیم خوشنواز در نواختن رباب و بهاءالدین مزاری در نواختن تنبور شهرت جهانی داشتند. استاد عزیز هروی و استاد گدامحمد از چیره‌دستان در نواختن دوتار هراتی بشمار می‌روند.
۴ منابع
1.     تحول موسیقی در افغانستان، نوشته دکتر عبدالوهاب مددی
2.     افغانستان، نوشتۀ لوئی دوپری (Louis Dupree)، انتشارات دانشگاه آکسفورد (Oxford University Press)، ایالات متحده امریکا، ۲۰۰۲
۵ پیوند به بیرون